خواند مزمل نبی را زین سبب

که برون آ از گلیم ای بوالهرب

سر مکش اندر گلیم و رو مپوش

که جهان جسمیست سرگردان تو هوش

هین مشو پنهان ز ننگ مدعی

که تو داری شمع وحی شعشعی

هین قم اللیل که شمعی ای همام

شمع اندر شب بود اندر قیام

بی فروغت روز روشن هم شبست

بی پناهت شیر اسیر ارنبست

باش کشتیبان درین بحر صفا

که تو نوح ثانیی ای مصطفی

ره شناسی می بباید با لباب

هر رهی را خاصه اندر راه آب

خیز بنگر کاروان ره زده

هر طرف غولیست کشتیبان شده

خضر وقتی غوث هر کشتی توی

هم چو روح الله مکن تنها روی

پیش این جمعی چو شمع آسمان

انقطاع و خلوت آری را بمان

وقت خلوت نیست اندر جمع آی

ای هدی چون کوه قاف و تو همای

بدر بر صدر فلک شد شب روان

سیر را نگذارد از بانگ سگان

طاعنان هم چون سگان بر بدر تو

بانگ می دارند سوی صدر تو

این سگان کرند از امر انصتوا

از سفه و عوع کنان بر بدر تو

هین بمگذار ای شفا رنجور را

تو ز خشم کر عصای کور را

نه تو گفتی قاید اعمی به راه

صد ثواب و اجر یابد از اله

هر که او چل گام کوری را کشد

گشت آمرزیده و یابد رشد

پس بکش تو زین جهان بی قرار

جوق کوران را قطار اندر قطار

کار هادی این بود تو هادیی

ماتم آخر زمان را شادیی

هین روان کن ای امام المتقین

این خیال اندیشگان را تا یقین

هر که در مکر تو دارد دل گرو

گردنش را من زنم تو شاد رو

بر سر کوریش کوریها نهم

او شکر پندارد و زهرش دهم

عقلها از نور من افروختند

مکرها از مکر من آموختند

چیست خود آلاجق آن ترکمان

پیش پای نره پیلان جهان

آن چراغ او به پیش صرصرم

خود چه باشد ای مهین پیغامبرم

خیز در دم تو بصور سهمناک

تا هزاران مرده بر روید ز خاک

چون تو اسرافیل وقتی راست خیز

رستخیزی ساز پیش از رستخیز

هر که گوید کو قیامت ای صنم

خویش بنما که قیامت نک منم

در نگر ای سایل محنت زده

زین قیامت صد جهان افزون شده

ور نباشد اهل این ذکر و قنوت

پس جواب الاحمق ای سلطان سکوت

ز آسمان حق سکوت آید جواب

چون بود جانا دعا نامستجاب

ای دریغا وقت خرمنگاه شد

لیک روز از بخت ما بیگاه شد

وقت تنگست و فراخی این کلام

تنگ می آید برو عمر دوام

نیزه بازی اندرین کوه های تنگ

نیزه بازان را همی آرد به تنگ

وقت تنگ و خاطر و فهم عوام

تنگ تر صد ره ز وقت است ای غلام

چون جواب احمق آمد خامشی

این درازی در سخن چون می کشی

از کمال رحمت و موج کرم

می دهد هر شوره را باران و نم